Met een zelf­ge­bouw­de bus­hal­te op ware groot­te sluit Leu­ve­naar Matis­se van de Wal (17j), laat­ste­jaars­stu­dent Audio­vi­su­e­le Vor­ming aan Sint-Luk­as Brus­sel, zijn mid­del­ba­re school­tijd af. Geen digi­ta­le ren­der of maquet­te, maar een fysie­ke 1‑op‑1 con­struc­tie van gere­cu­pe­reer­de mate­ri­a­len: een opval­lend sta­te­ment in de vorm van een bushokje.

Het werk kreeg de titel Brus­sels Bus Pro­ject: Sain­te Oublié, geïn­spi­reerd op de typi­sche hal­tes van de Brus­sel­se ver­voers­maat­schap­pij MIVB. Maar de naam ver­raadt al dat er meer ach­ter zit. ​“De naam komt eigen­lijk voort uit een com­bi­na­tie,” legt Matis­se uit. ​“Ik hou van Sint-Gil­lis, maar ik toon mijn bus­hal­te in de Noord­wijk, een wijk die voor mij vaak ver­ge­ten wordt. Door die twee samen te bren­gen, kwam ik op ​‘Sain­te Oublié’.”

De bus­hal­te bestaat uit oude stuk­ken metaal, plexi­glas, hout en ande­re mate­ri­a­len die hij gro­ten­deels op straat vond. 

Weken­lang werk­te hij aan het pro­ject. Eerst met foto­gra­fie en beeld­on­der­zoek, daar­na bouw­de hij het geheel op in een impro­vis ate­lier ach­ter in Stel­plaats. Het hele maak­pro­ces werd vast­ge­legd op beeld en video. ​“We heb­ben echt gepro­beerd om het pro­ces zelf mee te nemen, de sfeer van de stel­plaats komt er goed in terug.”

De pre­sen­ta­tie aan de jury ver­liep posi­tief. Er waren ook exter­ne jury­le­den aan­we­zig die zijn pro­ject beoor­deel­den. ​“Ze waren kri­tisch, maar uit­ein­de­lijk wel enthou­si­ast. Dat gaf toch wat vertrouwen.”

Toch ziet hij dit niet als een eind­hal­te. Zijn bus­hal­te mag dan tech­nisch gezien af zijn, voor Matis­se is het pro­ject nog lang niet uit­ge­re­den. ​“Mis­schien wordt het ooit een DJ-booth op een feest­je, of gewoon een kunst­werk in Stel­plaats. Dat zou hier per­fect pas­sen bij de sfeer.” In de tuin thuis is helaas geen optie.

Hij kijkt met vol­doe­ning terug op het tra­ject, maar zijn blik staat al op de toe­komst gericht. ​“Vol­gend jaar hoop ik foto­gra­fie te stu­de­ren aan KASK in Gent.” Voor hij afsluit, wil hij nog graag zijn entou­ra­ge bedan­ken. ​“Zeker een dik­ke mer­ci aan Arnaud Aerts en Kobe Jans­sen, zon­der hen was dit pro­ject nooit gelukt.”