Interview: Clubdiner met Manou Van Den Eynde

Manou Van Den Eyn­de (22) is stu­den­te archi­tec­tuur en ver­der ook een ambi­ti­eu­ze, bezi­ge bij. Tus­sen haar school­dead­lines en ande­re pro­jec­ten in, vin­den we toch een moment om enke­le vra­gen te stel­len over haar werk als sce­no­graaf voor het Clubdiner.

Manou, je studeert architectuur aan Sint-Lucas. Wat boeit jou zo aan architectuur?

De veel­zij­dig­heid. Heel veel men­sen heb­ben nog steeds het beeld in hun hoofd van een archi­tect als ​‘iemand die gebou­wen neer­zet’. Maar archi­tec­tuur is veel meer dan dat. Archi­tec­tuur is een heel breed vak­ge­bied. Je kan er alle kan­ten mee uit. Zo kan je archi­tec­tuur com­bi­ne­ren met muziek of zelfs biologie. 

Voor mij wordt archi­tec­tuur ook pas echt inte­res­sant in zijn veel­zij­dig­heid. De com­bi­na­tie met ande­re dis­ci­pli­nes levert de bes­te resul­ta­ten op. Het geeft boven­dien ook de ruim­te om je eigen fan­ta­sie de vrije loop te laten. Cre­a­tie­ve idee­ën kun­nen omge­zet wor­den in een alles­om­vat­tend project.

Wat waren jouw ‘creatieve ideeën’ voor het Clubdiner? Hoe zijn deze verwerkt in de scenografie?

Toen de Clubnacht nog door mocht gaan, was het idee om een totaal­er­va­ring te cre­ë­ren. Ik wou de har­de over­gang weg­ha­len tus­sen gezel­lig tafe­len in huis en ste­vig fees­ten in een club. Deze twee zijn ver­zoen­baar met elkaar. Ze kun­nen samen­ge­bracht wor­den in één intie­me sfeer. 

Die inti­mi­teit is dan ook wat ik terug wil bren­gen in de sce­no­gra­fie. De zil­ve­ren satij­nen doe­ken waar­door je de scha­duw van de ande­re gas­ten kan zien, cre­ëe­ren een gevoel van ver­bon­den­heid tus­sen de ver­schil­len­de tafels. De kaar­sen dra­gen dan weer bij tot de inti­mi­teit aan de eigen tafel. Met de hulp van Max Gau­blom­me en Kobe De Greef kon ik dit alle­maal waarmaken.

Het beeld van een club als zwarte doos naast de steenweg wordt dus steeds meer verleden tijd. Hun inrichting en bijbehorende sfeer nemen toe aan belang. Vind je dit een boeiende trend?

Mis­schien is het mijn beroeps­mis­vor­ming als archi­tec­te in spe, maar in clubs let ik sowie­so hard op de inrich­ting. Niet alleen de muziek, maar ook het decor is belang­rijk voor de erva­ring. Ik ben dan ook van mening dat ieder­een zich bewust of onbe­wust laat beïn­vloe­den door zijn omgeving. 

In mijn vrije tijd ben ik ook veel bezig met het zoe­ken naar een goe­de inrich­ting voor clubs. Het is geen gemak­ke­lij­ke zoek­tocht omdat een club­er­va­ring iets heel per­soon­lijk is. De één houdt meer van een club als een don­ker dool­hof ter­wijl de ander een fel belich­te ruim­te verkiest.

Wat zou nog een positieve trend kunnen zijn voor clubcultuur?

Een groot pro­bleem is dat beslis­sin­gen voor clubs vaak voor­al top down gebeu­ren. Er zit iets scheefs in de machts­ver­de­ling waar­door de mid­de­len en moge­lijk­he­den ont­bre­ken om in de club cre­a­tief aan de slag te gaan. Van hoger­op wordt er gezegd wat er wel en niet kan. 

Stel­plaats daar­en­te­gen doet het omge­keer­de. Zo wordt er afge­stapt van het idee ​‘de Stad Leu­ven wil het zus en zo’, maar wordt er actief geluis­terd naar jon­ge men­sen zoals ik. Bij Stel­plaats krij­gen we de kans ons eigen ding te doen. We krij­gen de moge­lijk­heid alles zelf, ​‘bottom up’, op te bouwen.

Je bent van Leuven en bekend met Stelplaats. Is een band met de ruimte belangrijk voor jou om aan scenografie te doen? 

100 %. Voor mij is ont­wer­pen zon­der con­text en ruim­te gewoon niet rele­vant. Ik ver­trek altijd van­uit dat wat bestaat en pro­beer met mijn cre­a­ties een soort ant­woord te bie­den op de ruim­te. Gewoon ​‘plaat­sen’ en ​‘zor­gen dat het er past’ wer­ken voor mij dus niet. Het is com­ple­men­ta­ri­teit dat telt. 

Ten slotte: wat wil je de gasten van het ClubDiner nog meegeven?

Geniet van en speel voor­al ook met mijn ont­wer­pen! Het is zeker niet de bedoe­ling ervan af te blij­ven. Inter­ac­tie is moge­lijk en moe­dig ik zelfs aan. Zo zag ik bij de vori­ge edi­tie dat som­mi­gen man­ne­tjes maak­ten uit het kaars­vet. Hoe leuk is dat! 

Ver­der denk ik dat de gas­ten hun eigen avond wel zul­len maken. Het eten van Nek is sowie­so om van te smul­len en de sfeer in Stel­plaats is door­gaans ook top. Have fun!