Roos Martens, over de scenografie van STL.radio

Roos Mar­tens com­bi­neert haar lief­de voor inte­ri­eur, archi­tec­tuur en fes­ti­vals in haar werk als scenograaf.

Roos kwam voor het eerst in aan­ra­king met Stel­plaats via het Zomer­Cir­cuit sce­no­gra­fie. Wat begon als een week­je mee­wer­ken, groei­de al snel uit tot een actie­ve rol: van zwe­tend wer­ken tij­dens opbouw­da­gen onder de bran­den­de zon tot het afron­den van de laat­ste details, en tot het met glans afslui­ten van de zomer­bar. De sce­no­gra­fie van STL was dan ook een logi­sche vol­gen­de stap.

De twee­de edi­tie STL.radio. ​“Ik wist wat het event inhield; ik had het het jaar ervoor gezien,” ver­telt Roos. ​“Omdat het nu in de herfst plaats­vond, wil­den we bin­nen meer zit- en eet­plek­ken cre­ë­ren, en voor­al een gezel­li­ge, knus­se sfeer. Met kus­sens, chill­plek­ken en war­me verlichting.”

De kus­sens ont­wierp en maak­te ze vol­le­dig zelf. Een mul­ti-inzet­baar ont­werp dat later ook nog her­ge­bruikt zou kun­nen wor­den. Bloed, zweet en tra­nen: uren naai­en en knip­pen, maar al die har­de labeur was het waard. Op een extra paar han­den kon ze reke­nen om te naai­en en Emi­le stak mee de han­den uit de mou­wen voor een licht­plan en input van her­bruik­baar materiaal.

Een teke­ning en plan werd op voor­hand gemaakt, maar we zijn in Stel­plaats, dus inspe­len op de loca­tie en de toe­val­lig­he­den moet mee in het ach­ter­hoofd gehou­den wor­den. Zo werd er tij­dens het bou­wen nog gesleu­teld aan de plan­nen, tot het per­fect pas­te en ieder­een con­tent was.

Roos zit in haar laat­ste jaar Inte­ri­eur­vorm­ge­ving aan LUCA School of Arts. Ze rond­de onlangs haar sta­ge af bij Club Deri­ve, volg­de een inspi­re­ren­de ate­lier­week bij Horst (olv Isa­bel Brems) en werkt nog aan enke­le vak­ken en haar bachelor­proef. ​“Daar­na wil ik ver­der scha­ke­len naar archi­tec­tuur,” zegt ze. ​“Sce­no­gra­fie en archi­tec­tuur heb­ben veel raak­vlak­ken, dat intri­geert me.”

Ze leer­de tij­dens het pro­ject niet alleen artis­tiek, maar ook prak­tisch veel bij. ​“Ik heb de mast­knoop geleerd, een knoop aan de stei­ger bui­ten,” lacht ze. ​“En ik heb voor het eerst met de slijp­schijf gewerkt!” Dat zijn din­gen waar je op school nooit écht bij stil­staat, maar hier wel. Inte­res­sant om te zien hoe mijn plan tot leven kwam.”

Na vijf dagen bou­wen en enke­le dagen teke­nen kijkt Roos tevre­den terug: ​“Dit wil ik vaker doen. De com­bi­na­tie van event- en loca­tie­ge­bon­den den­ken, samen­wer­ken en fysiek bouwen.”

Dank­je­wel aan: Pip­pa, Jil, Oa en Emile.