Hannah Gellens zat samen met het keuken- en scenografieteam voor een terugblik op hun CLUBDINER.

Met een vegan Medi­ter­raans menu bekoor­den Fer­re en Ame­lie menig tafel­gan­ger tij­dens het CLUB­DI­NER. Gust en Luk­as zorg­den deze keer voor een intri­ge­rend licht­spel in de hal. 

Kort­om, veel meer dan deze twee gol­den duo’s was er niet nodig om van deze vijf­de edi­tie een suc­ces te maken. Tijd voor een terug­blik op deze geslaag­de avond. 

De beel­den wer­den gemaakt door Floor Elli. 

Vertel eens, hoe hebben jullie de avond beleefd?

“We waren voor­al vol­daan,” zeg­gen ze in koor. ​“Alle reac­ties die we kre­gen — ​‘lek­ker’, ​‘mooi’, ​‘gezel­lig’… — deden enorm veel deugd.” 

Was er één compliment dat meer bleef hangen dan andere?

Luk­as: ​“Later op de avond stond ik mee ach­ter de kas­sa met de men­sen van nacht. Zij zei­den over de doe­ken die Gust en ik had­den opge­han­gen, dat ze goed pas­ten in de hal. Zo goed zelfs, dat ze er per­ma­nent moch­ten blij­ven han­gen voor hen.”

Fer­re: ​“Het groot­ste com­pli­ment voor de keu­ken was voor mij iemand die zei dat de drie gan­gen van ons menu goed op elkaar inspeel­den. Het vorm­de een totaalpakket!”

Team scenografie, waar haalden jullie de inspiratie voor de inrichting?

Luk­as: ​“We wou­den voor­al de gezel­lig­heid cre­ë­ren die zo eigen is aan een avond­je uit­eten op res­tau­rant. Daar­om kozen we voor een inde­ling in klei­ne­re apar­te ruimtes.”

Gust: ​“Maar we von­den het ook belang­rijk dat de gro­te hal van Stel­plaats tot zijn recht bleef komen. Trans­pa­ran­tie was the key! We baken­den de ver­schil­len­de ruim­tes af met trans­pa­ran­te doe­ken die door hun hoog­te een soort monu­men­taal effect kregen.”

Lukas en Gust, jullie studeren allebei architectuur. Hoe beïnvloedde dat jullie scenografie?

Gust: ​“Ik denk dat het voor­al in het begin een rol speel­de. We keken naar de ruim­te als ech­te archi­tec­ten in spe: Wat zijn de moge­lijk­he­den? Hoe gaan de men­sen reageren?…”

Luk­as: ​“Daar­naast was het voor­al ook heel leuk om de stu­die eens toe te kunen pas­sen. Deze keer bleef het niet enkel bij een teke­ning of een maquet­te. Nee, ons werk werd rea­li­teit; een bele­ving voor anderen. 

Team keuken, hoe verliep het om samen te koken?

Fer­re: ​“We had­den nog niet vaak samen gekookt, maar eigen­lijk ver­liep alles heel vlot. We had­den op voor­hand ook goed afge­spro­ken wie wat zou doen.”

Amé­lie: ​“Toen het eten­tje dich­ter­bij kwam, nam de stress bij mij wel toe. Geluk­kig bleef Fer­re de bron van rust die ik op dat moment nodig had. Alleen was ik waar­schijn­lijk veel te gestres­seerd geweest!”

Hoe belangrijk vinden jullie koken en lekker eten?

Amé­lie: ​“Toen ik vegan werd, moest ik wel een beet­je meer begin­nen expe­ri­men­te­ren. Ik schaf­te wat kook­boe­ken aan – wat onder­tus­sen uit­ge­draaid is in een ware ver­za­me­ling! – en begon bewus­ter om te gaan met eten.”

Fer­re: ​“Van thuis uit heb ik altijd mee­ge­kre­gen dat gezond eten belang­rijk is. Door daar dan mee bezig te zijn, leer­de ik koken en zo is het uit­ein­de­lijk ook een hob­by geworden.”

Heel voorzichtig wordt dezelfde vraag aan de scenografen gesteld…

Luk­as: (lacht) Gust en ik keken elkaar al aan en waren blij dat wij deze vraag niet kre­gen. Ik moet zeg­gen dat ik graag lek­ker eet, maar genot halen uit koken zit er (nog) niet echt in. Op kot beslis­sen wij vaak net voor de win­kel dicht­gaat wat we wil­len eten. 

Ten slotte, was er ook een soort van samenwerking tussen beide duo’s?

Luk­as: ​“Niet echt eigen­lijk. Wij hiel­den ons bezig met de zaal, ter­wijl Amé­lie en Fer­re in de keu­ken hun ding deden.”

Fer­re: ​“Of mis­schien wel! De avond voor­dien waren Gust en Luk­as de lich­ten aan het uit­tes­ten. Ze vroe­gen of ze voor groen of blauw moesten gaan. Amé­lie en ik zei­den alle­bei: GROEN! Dus ja, er is wel spra­ke van een soort samenwerking.”