Samsa­ra Street bun­delt de krach­ten van hun col­lec­tief en belof­te­vol­le klas­ge­no­ten tot een expo op 24 en 25 mei in Stelplaats.

Voor mij zit­ten 3 van de zes jon­gens die samen een ‑tot nu toe naam­loos- col­lec­tief vor­men. Gedoogd spij­be­lend doen ze hun ver­haal nog eens uit de doeken. 

Arno Van de Win­c­kel, Arno Nicha­ni­an — Buys en Rob­be Van Uyt­ven spre­ken namens de groep. James de Crom­brugg­he de Loor­ing­he en Leon Stal­laert kwa­men later aan, voeg­de nog enke­le woor­den toe. Zeno Cleem­ens die zorg­de voor pas­send beeldmateriaal. 

La Val­lée in Brus­sel (BX Live) was de loca­tie van hun eer­ste gro­te eve­ne­ment. Dit eve­ne­ment mar­keer­de de con­cre­ti­se­ring van het col­lec­tief. ​‘Het bleek ver­ras­send mak­ke­lijk om iets te orga­ni­se­ren,’ zegt Arno. ​‘We heb­ben geleerd dat je met klei­ne pro­jec­ten al veel kunt berei­ken.’ Het eve­ne­ment bood een kor­te maar waar­de­vol­le intro­duc­tie in de cul­tu­re­le sec­tor en de dyna­mie­ken die daar­bin­nen spe­len. Hier­na kwam de nood en zin om zelf iets te organiseren.

Een klei­ne ach­ter­grond­schets; de 6 leden van het col­lec­tief heb­ben elkaar leren ken­nen op Sint-Luk­as in Brus­sel. Hun thuis­ba­sis­sen bevin­den zich ergens tus­sen het Leu­ven­se en het Brus­sel­se. Ver­spreid over ver­schil­len­de klas­sen, in het­zelf­de jaar, wer­ken ze sinds decem­ber al aan hun eind­werk. Arno en Zeno zagen groot poten­ti­eel in hun jaar­ge­no­ten en heb­ben samen met de scouts ieder­een opge­trom­meld om de cre­a­ties te bun­de­len. Samsa­ra Street wordt geor­ga­ni­seerd door de Jins van Scouts Bri­gan­ds Sint-Jor­is-Weert, ten voor­de­le van hun bui­ten­land­se reis. Ze zien het als een vie­ring van de kunst, gemeen­schap­pen en samenwerkingen.

Hoe komt het eigenlijk dat jullie geen naam hebben voor jullie collectief?

“We heb­ben hier veel over gespro­ken, een naam voor ons col­lec­tief,” zegt Arno. ​“Toch heb­ben we beslo­ten om het voor­lo­pig zo te hou­den. Zodra je een naam hebt, zet je jezelf vast. Je blijft eron­der wer­ken. Wij kie­zen ervoor te wach­ten tot er een pas­sen­de naam op ons pad komt,” vult Rob­be aan. ​“Het open­la­ten van een naam zegt mis­schien nog wel meer dan het kie­zen van een naam. Het gaat voor ons immers om wat we maken, niet om wie we zijn.”

En wat met de naam voor de expo?

De naam van de expo is ech­ter wel zeer bewust geko­zen. Samsa­ra Street komt voort uit ons idee van een uto­pisch dorp, waar elke artiest zijn eigen ​‘huis­je’ heeft, een weer­spie­ge­ling van de maat­schap­pij waar­in ieder zijn vak heeft. Wij zien de straat als de oplos­sing voor het samen­bren­gen van al onze ver­schil­len­de media. Ieder kan zijn werk in zijn atelier-‘huisje’ tonen, maar we zor­gen er ook voor dat een deel samen­komt op straat als publiek werk. Een expo in de straat is toe­gan­ke­lijk en niet eli­tair. We wil­len graag een zo breed moge­lijk publiek aan­spre­ken, zodat ieder­een zich thuis kan voe­len in onze straat.

Hoe weven jullie jullie perspectieven samen tot een kleurrijk dorp van ideeën?

Arno bena­drukt dat het niet een­vou­dig is om een groep van zes 18-jari­gen te coör­di­ne­ren. Het vergt veel inspan­ning om ervoor te zor­gen dat ieder­een het­zelf­de beeld heeft van waar de groep naar­toe moet. Tege­lij­ker­tijd heeft elk lid een unie­ke visie van­uit zijn eigen medi­um, wat zowel een kracht als een uit­da­ging vormt. Dit zorgt voor inte­res­san­te dis­cus­sies en cre­a­tie­ve oplos­sin­gen, maar ver­eist ook com­pro­mis­sen, met name op het gebied van mate­ri­aal en kos­ten. In deze con­text is de vraag her­haal­de­lijk gesteld: weet je pre­cies wat je doet, of schets je slechts een beeld? Het slui­ten van com­pro­mis­sen en weder­zijds begrip zijn essen­ti­eel voor het pro­ces. Een goe­de leerschool!

Future plans?

“Het vol­gen­de pro­ject van Samsa­ra Street zal waar­schijn­lijk op dezelf­de orga­ni­sche manier ont­staan, met idee­ën die spon­taan opbor­re­len,” ver­volgt hij. Zeno, die vaak fun­geert als onze soci­a­le sleu­tel en ver­bin­der, is hier­in een belang­rij­ke schakel.

Deze zomer gaan de leden ieder hun eigen weg. We heb­ben alle­maal ver­schil­len­de plan­nen voor onze ver­de­re stu­dies, vari­ë­rend van wijs­be­geer­te en schil­der­kunst tot archi­tec­tuur en instal­la­tie­kunst. Ondanks dat we elk ons eigen pad zul­len vol­gen, gelo­ven we dat dit onze uit­da­gin­gen en samen­wer­king alleen maar kan ver­rij­ken. ​“Ieder­een gaat zijn eigen ding doen, maar samen cre­ë­ren we een prach­ti­ge meer­waar­de. We ste­ken alles in één pot, al het talent, al het poten­ti­eel, en we gelo­ven dat daar prach­ti­ge din­gen uit zul­len bloeien.”

Wat willen jullie nog meegeven aan de bezoekers?

Als je hier bin­nen­komt, ver­laat je Leu­ven en stap je Samsa­ra bin­nen, een unie­ke samen­le­ving. Stel zoveel moge­lijk vra­gen, praat met de kun­ste­naars. Rob­be licht toe: ​“De stad, die blijft eeu­wig, de stad groeit, het soci­a­le maakt de stad.” Bezoe­kers van de expo wor­den ook bezoe­kers van de straat en daar­mee een deel van de ten­toon­stel­ling zelf.

De expo richt zich voor­al op de jeugd en draagt de bood­schap uit dat kunst inte­res­sant kan zijn zon­der eli­tair te zijn. Het is een tegen­be­we­ging tegen de tra­di­ti­o­ne­le wit­te ten­toon­stel­lings­ruim­tes en biedt een her­in­ter­pre­ta­tie van klas­sie­ke ten­toon­stel­lin­gen. ​“De sfeer is niet te pres­ti­gi­eus, maar juist toe­gan­ke­lijk, zeer infor­meel en levendig.”