Kli­nisch psy­cho­lo­ge Haki­ma is sinds kort de nieuw­ste toe­voe­ging aan de Stel­plaats-fami­lie. Ze zetelt zich in de voor­ma­li­ge ruim­te van Tilia Flo­wers om kin­de­ren en jon­ge­ren tus­sen 6 en 18 jaar psy­cho­lo­gisch te bege­lei­den. Daar­naast werkt ze ook als hulp­ver­le­ner bij het CAW en is ze voor­zit­ter van vzw Saha­ba. Nog net voor ze als psy­cho­lo­ge zelf de vra­gen zal stel­len van­uit haar prak­tijk in Stel­plaats, grij­pen we de kans om de rol­len eens om te draaien. 

Beel­den door Jonas Reu­bens.

Stelplaats is gewoonlijk een plek waar ontspanning centraal staat. Hoe ben jij er als psychologe terechtgekomen?

Wel, dat is eigen­lijk best vlot ver­lo­pen. Stel­plaats deed niet zo lang gele­den een oproep op Facebook met de vraag om hier een ruim­te een ori­gi­ne­le invul­ling te geven. Ik, als psy­cho­lo­ge, heb niet de artis­tie­ke­re vrije­tijds­fo­cus die Stel­plaats nor­maal heeft. Maar ik dacht: ik kan maar pro­be­ren, toch? Ik stuur­de een mail­tje en van­af dan ging het eigen­lijk alle­maal vrij snel. Ik ging kij­ken naar de ruim­te, zag het hele­maal zit­ten en de klus was al bij­na geklaard. Bedankt hier­voor, Stelplaats!

Met welke problemen kunnen kinderen en jongeren bij jou terecht?

Bij kin­de­ren (6−12 jaar) focus ik me voor­al op de emo­ties. Het gebeurt vaak dat kin­de­ren boos of ver­drie­tig zijn, maar niet weten hoe ze dat woor­de­lijk moe­ten uit­druk­ken. Dat uit zich dan door ande­re kin­de­ren pijn te doen of plots woe­de­aan­val­len te krijgen. 

Bij jon­ge­ren (12 – 18jaar) werk ik ook voor­al rond emo­tie­re­gu­la­tie, met als cen­tra­le vra­gen: ​‘Wat voel je?’ en ​‘Hoe com­mu­ni­ceer je jouw gevoe­lens naar ande­ren?’. Maar bij jon­ge­ren voel ik ook dat er een gro­te nood is om over het zelf­beeld te pra­ten. Soci­a­le media spe­len daar een gro­te rol in. Heden­daag­se jon­ge­ren ver­ge­lij­ken zich con­stant met ande­ren. Er rust een gro­te soci­a­le druk op hun schouders. 

Wat maakt jou anders dan andere pyschologen?

Veel psy­cho­lo­gen zeg­gen dat waar­schijn­lijk, maar ik denk dat mijn aan­pak om van­uit de mens te ver­trek­ken mij onder­scheidt van ande­ren. Ik kijk en zoek altijd samen met de cli­ënt naar wat wel en niet werkt voor dit indi­vi­du. Ik zal nooit van­uit mijn eigen ach­ter­grond in een bepaal­de rich­ting pro­be­ren sturen. 

Ver­der denk ik dat een van mijn gro­te troe­ven is dat ik zelf een migra­tie-ach­ter­grond heb. Ik begrijp het net dat tik­kel­tje meer wan­neer cli­ën­ten aan­ge­ven dat ze zich ​‘anders’ voe­len dan de rest. Ik heb ook al vaker mee­ge­maakt dat iemand met een migra­tie-ach­ter­grond eerst niet open­staat voor psy­cho­lo­gi­sche hulp. Maar wan­neer ze zien dat het ook kan met een psy­cho­lo­ge van Marok­kaan­se afkomst, die boven­dien ook mos­lima is, het ineens wel een optie wordt. 

Naast jouw andere jobs, ben je ook voorzitter van vzw Sahaba | De vriendschap. Wat doet deze organisatie precies?

Vzw Saha­ba focust zich op twee din­gen: ener­zijds op het psy­cho­so­ci­a­le stuk bij jon­ge­ren, ander­zijds op hun vrije­tijds­be­ste­ding. We heb­ben de orga­ni­sa­tie opge­richt omdat we merk­ten dat een com­bi­na­tie van de twee nog te vaak ont­breekt, hoe­wel er wel veel vraag naar is. 

Met vzw Saha­ba geven we work­shops en getto’s (get-together’s) voor jon­ge­ren t.e.m. 26 jaar. Het doel is om hen ervan bewust te maken dat er kan en mag gepraat wor­den over taboe­on­der­wer­pen, en dat com­bi­ne­ren we dan met leu­ke soci­o­cul­tu­re­le activiteiten. 

Hoe zie je jezelf, als psychologe, over 1 jaar?

Mijn droom­sce­na­rio zou zijn dat vzw Saha­ba en mijn bij­be­roep als kin­der- en jon­ge­ren­psy­cho­lo­ge samen­vloei­en. Con­creet zie ik Saha­ba dan als een plek waar jon­ge­ren altijd naar­toe kun­nen komen om zich­zelf te zijn. Je zou het kun­nen ver­ge­lij­ken met een soort psy­cho­so­ci­aal jeugdhuis! 

Als ik nog ver­der mag dro­men, zou ik graag mijn bij­be­roep erin ver­wer­ken door zelf ses­sies te geven en men­sen aan te nemen die zich con­stant met het pro­ject kun­nen bezig­hou­den. Of dit over 1 jaar al kan? Dat lijkt me sterk, maar het is zeker mijn plan op lan­ge termijn! 

Voordat we afscheid nemen, nemen we nog even een kijkje in Hakima’s kersverse praktijk. Het is nog niet af, maar het oogt alvast knus met de houten fruitkisten aan de zijkant en de planten aan de muur.

Voor­dat ik de ruim­te bij Stel­plaats had, werk­te ik altijd in huis­art­sen­prak­tij­ken. Dat was zeker en vast goed, maar een kabi­net blijft vaak toch maar een saaie ruim­te. Er hangt altijd een soort ​‘kli­ni­sche’ sfeer in de lucht. 

Hier in Stel­plaats kan ik vol­le­dig mijn eigen ding doen. Ik volg geen regel­tjes à la Feng Shui voor de inrich­ting of de kleu­ren­psy­cho­lo­gie voor de verf aan de muur, maar doe wat goed voelt voor mezelf. Dat komt ook het bes­te over op de cli­ënt, denk ik. Zo wil ik graag nog meer plan­ten, omdat dat bij­draagt aan de hui­se­lijk­heid en ook gewoon omdat ik dat zelf heel gezel­lig vind. 

Nood aan een goed gesprek of op zoek naar meer infor­ma­tie? Lees er alles over op de web­si­te van Haki­ma.