Interview: Clubdiner met Nek Chonyut

Wat voor Nek Cho­nyut (23) begon als een pas­sie, als ​‘kot­chef’ voor vrien­den, groei­de al snel uit tot een heus cate­ring­be­drijf. Met ​‘The Cook Nek’s Door’ zal hij het eten voor het Club­di­ner ver­zor­gen. Voor­af is Nek blij eens te kun­nen pra­ten over meer dan zijn gerech­ten alleen. ​“Ik heb nog wei­nig de kans gekre­gen om echt over het koken zelf te pra­ten, over mijn pas­sie en filo­so­fie.” Bij deze Nek, laat je gaan! 

Waarvan komt die passie voor koken dan?

Ik weet dat het cli­ché klinkt, maar eigen­lijk van jongs af aan. Als vier­ja­ri­ge jon­gen kook­te ik al voor mijn groot­moe­der en mezelf. Ik her­in­ner me bij­voor­beeld ook dat ande­re kin­de­ren na school gin­gen spe­len. Ik, daar­en­te­gen, ging naar de super­markt om direct daar­na de keu­ken in te kun­nen vliegen.

Tot op de dag van van­daag is die pas­sie voor koken geble­ven. Ook nu kan je me na mijn shift in de hore­ca vaak nog om half 1 ​’s avonds ach­ter mijn kook­pot­ten vin­den. Koken brengt me tot rust. Koken is gewoon écht mijn passie.

Wat is jouw kookfilosofie?

Naast mijn pas­sie voor koken, heb ik ook een pas­sie voor de mens. Daar­om ook dat ik psy­cho­lo­gie stu­deer! Ik pro­beer deze twee pas­sies te com­bi­ne­ren in mijn koken. Nee, ik kook niet zomaar, ik kook vóór men­sen. Het soci­a­le aspect is belang­rijk voor mij. 

Zo wil ik actief in dia­loog gaan met mijn klan­ten. Ik wil ze ver­tel­len waar­om ik bepaal­de ingre­di­ën­ten geko­zen heb, waar ze van­daan komen, ze even­tu­eel een leu­ke per­soon­lij­ke anek­do­te mee­ge­ven, etc. Ik ver­tel met mijn gerech­ten graag een ver­haal en dat moet ver­teld wor­den in het gezel­schap van mensen. 

Het klinkt alsof eten bij jou om de totaalervaring draait?

Ja, exact. Eten is en moet ook een totaal­er­va­ring zijn. Er is zoveel lek­ker eten in de wereld, maar de extra dimen­sie ont­staat net wan­neer een chef er zijn pas­sie bij vertelt. 

Ver­der vind ik ook dat eten van­daag de dag door veel men­sen lou­ter en alleen als brand­stof wordt gezien, als ​‘manier om de maag te vul­len’. Ik wil ze ech­ter doen inzien dat eten veel meer is dan dat. In Thai­land bij­voor­beeld, mijn land van ori­gi­ne, is elke belang­rij­ke gebeur­te­nis altijd gekop­peld aan eten. 

Het is dan ook de Thaise keuken waarin je je specialiseert met The Cook Nek’s Door?

Ja. Het is een belang­rij­ke manier voor mij om in touch te blij­ven met mijn roots. In mijn omge­ving ken ik niet zoveel Thai­se men­sen, dus met koken kan ik dat con­tact wel blij­ven behou­den. Het geeft me ook een manier om meer te weten te komen over mijn land van ori­gi­ne. Ik blijf altijd maar ontdekken! 

Hoe probeer je vast te houden aan de Thaise keuken?

Mijn mis­sie is om de ech­te sma­ken, niet-ver­wes­terd en niet-ver­wa­terd, over te bren­gen op mijn publiek. Ik wil ze van het ech­te Thai­land laten proe­ven, wat niet altijd even gemak­ke­lijk is! Zo pas ik de pikant­heid van mijn gerech­ten niet aan. Mocht ik dat wel doen, dan zou­den ande­re sma­ken daar­aan teniet­gaan. Daar­om raad mijn klan­ten ook aan: Pro­beer tij­dens het ster­ven ook de ande­re sma­ken te proe­ven en te waar­de­ren. Pikant­heid kan je vin­den op de grens tus­sen pijn en plezier. 

Ten slotte: Wat kunnen de Clubdineerders verwachten in Stelplaats?

Pure en sim­pe­le Thai­se gerech­ten. Het is een soort ode aan de sim­pe­le ingre­di­ën­ten waar­bij het hem voor­al zit in tech­niek. Ver­der wil ik tonen met wel­ke herbs and spi­ces ik opge­groeid ben en hoe deze ver­fijnd gebruikt wor­den in de Thai­se keuken. 

Alle gerech­ten voor Stel­plaats heb ik boven­dien al heel vaak gemaakt. Ik ben er ech­ter van over­tuigd dat je altijd kan blij­ven ver­be­te­ren in je eigen gerech­ten. Wat ik vori­ge week gemaakt heb, zal ik dan ook net een pro­cent beter kun­nen maken voor Club­di­ner in de Stel­plaats. Kom die ene pro­cent dus zeker tes­ten, zou ik zeggen!