Stel­plaats orga­ni­seert voor de der­de keer dit jaar de work­shop sce­no­gra­fie ​‘Sce­no-Lab’.

Voor deze der­de Sce­no Lab bou­wen we met archi­tect Dauw­ke en een groep jon­ge deel­ne­mers aan een sce­no­gra­fi­sche con­struc­tie in de func­tie ​‘Club’. De groep bouwt de con­struc­tie in enke­le dagen op loca­tie waar­na ze dient als een­ma­lig expe­ri­ment voor de clubnacht met Queer Leu­ven op don­der­dag 31 okto­ber, de slot­dag van de work­shop.

We gaan met archi­tec­te Dauw­ke en deel­ne­mer Soet­kin in gesprek over hun visie en ervaringen.

Hal­lo Dauw­ke & Soet­kin!

Dauwke, kan je wat meer over jezelf vertellen? Wat is je rol in dit project van Sceno Lab?

“Nadat ik was afge­stu­deerd als archi­tect, voel­de ik aan dat het niet echt mijn ding was om aan een bureau ach­ter een lap­top te zit­ten. Daar­om ben ik op zoek gegaan naar werk dat meer prak­tisch was. In eer­ste instan­tie begon ik vrij­wil­lig, maar na ver­loop van tijd kreeg ik ook gro­te­re pro­jec­ten aan­ge­we­zen. Door mijn lief­de voor het ont­wer­pen van ruim­tes ben ik betrok­ken geraakt bij fes­ti­vals. Dank­zij deze pro­jec­ten merk­te ik hoe belang­rijk het col­lec­tie­ve pro­ces is bij het cre­ë­ren van een ruim­te. Als de groeps­dy­na­miek niet goed ligt, of als men­sen zich niet gehoord of gezien voe­len, dan heeft dat een groot effect op de ener­gie en sfeer die we in een ruim­te wil­len neer­zet­ten. Van­uit dat per­spec­tief heeft Stel­plaats me gevraagd om deze week te bege­lei­den. Ik heb ervoor geko­zen om sterk de nadruk te leg­gen op het pro­ces en het eind­re­sul­taat zo goed als open te laten. Natuur­lijk geven we het pro­ject in het begin wel eni­ge vorm, maar het eind­doel is dat we een fij­ne set­ting voor de club cre­ë­ren door ieder­een hun vrij­heid en ach­ter­grond samen te brengen.”

Scenografie is een 'hot topic’ binnen de club- en festivalwereld. We stappen af van de ‘kale’ dansvloer en zoeken naar meer beleving. Dauwke, hoe kijk jij hiernaar?

“Dat is eigen­lijk de essen­tie van een clubnacht. Het gaat niet enkel om men­sen die samen­ko­men om te fees­ten, maar ook om de hele sfeer erom­heen. We stel­len ons­zelf steeds vaker de vraag: wat kan een clubnacht nog meer zijn? Sce­no­gra­fie geeft ons de kans om een ruim­te te cre­ë­ren waar men­sen elkaar op een ande­re manier ont­moe­ten. Wat ik daar­bij ook heel bij­zon­der vind, is dat je een bepaal­de wereld cre­ëert – een die niet hoeft te zijn zoals de wereld daar­bui­ten. Het cre­ë­ren van zo’n set­ting geeft ons als club­gan­gers de vrij­heid die we zoe­ken in het nachtleven.”

Hoe pak je deze workshop en het leerproces aan? Wat vind je belangrijk en wat zijn jouw uitgangspunten voor een geslaagde clubnacht?

“Het voor­be­rei­den vond ik eigen­lijk moei­lijk, want het is een heel intu­ï­tief pro­ces. We wer­ken met men­sen van ver­schil­len­de ach­ter­gron­den, die ande­re idee­ën heb­ben. Dat wil zeg­gen dat ik heel aan­dach­tig moet zijn en goed moet luis­te­ren, en voort­du­rend moet inspe­len op wat er gebeurt. Als ik merk dat iemand ergens moei­te mee heeft of gefrus­treerd raakt, dan is het belang­rijk om daar­op in te spe­len. De onder­lin­ge con­nec­tie vind ik het belang­rijkst: dat ieder­een zich goed voelt en dat er ruim­te is voor alle idee­ën. Ik denk dat dit over­al de norm moet zijn (lacht). In onze samen­le­ving ligt de nadruk vaak op het eind­pro­duct, waar­door het pro­ces ver­wa­terd wordt. Deze week wil ik dat omdraai­en: de focus ligt op het proces.”

Soetkin, hoe heb je de eerste dagen van de workshop ervaren? Wat waren voor jou al mooie of leerzame momenten?

“Over het alge­meen heb ik al heel veel bij­ge­leerd. Het is gek hoe snel je van elkaar leert en hoe veel je ont­dekt door gewoon din­gen uit te pro­be­ren. Een moment dat me is bij­ge­ble­ven, was toen we dins­dag­avond in de zetel zaten en het eigen­lijk tijd was om af te ron­den, maar een groot deel van de groep nog niet wil­de stop­pen. Dan had­den we muziek opge­zet en gewoon door­ge­werkt. Het is echt mooi om te zien hoe gemo­ti­veerd ieder­een is en hoe graag we hier wil­len zijn. Ook het moment waar­op we zagen dat ons ont­werp echt vorm begon te krij­gen, vond ik heel spe­ci­aal. Zodra de basis er ligt, kun je daar samen op voortbouwen.”

Is er nog iets dat jullie eraan willen toevoegen?

Dauw­ke: ​“Ik vind het fijn om te mer­ken dat ieder­een er zoveel zin in heeft. Nie­mand is hier tegen zijn zin, dit is alle­maal vrij­wil­lig, en dat maakt het extra puur.”

Interview afgenomen en neergeschreven door Lenka Schenck